آب انبار

آب‌انبار حوض و یا استخر سرپوشیده‌ای است که برای ذخیره آب معمولاً در زیر زمین ساخته می‌شود. در مناطق کم‌آب و کویری آب انبار را از آب باران و یا جویبارهای فصلی پر می‌کنند. آب معمولاً در زمستان ذخیره شده و در تابستان به کار می‌رود. آب انبارها از جمله تأسیسات وابسته به قنات هستند. آب قنات­ها از چندین متر زیر زمین به درون ذخایر آب انبارها که آن­ها نیز زیر زمین ساخته شده بودند راه می یافت و عملاً ضمن دوری از هرگونه آلودگی کمترین هدر رفت آب را به همراه داشت که از آن می توان به عنوان یکی از شگفت آورترین راهکارهای انتقال و نگهداری آب نام برد. نحوه ساخت آب انبار، تصفیه و عایق بندی آن با اصول مهندسی و علمی مطابقت دارد. برای تصفیه از روش‌های فیزیکی و شیمیایی استفاده می‌شود. ته نشین شدن مواد زاید، اضافه کردن حجم مشخصی از نمک به منظور تجزیه آن و میکروب کشی توسط کلر آزاد شده، استفاده از ترکیبات آهکی جهت گندزدایی و استفاده از کیسه‌های زغال به منظور بوگیری از جمله این روش‌ها است

آب­ انبارها از چهار عنصر اساسی تشکیل شده ­اند:

1. خزینه- به شکل استوانه (محل ذخیره آب) که در دل زمین ایجاد شده، آب قنات بر آن مسلط است. در عین حال، زمین برای حفظ دمای آب نیز بوده است.
2. گنبد- پوششی به شکل نیمکره بر روی خزینه به منظور حفاظت آب از آلودگی­های محیطی و خنک نگهداشتن آن.
3. پاشیر- راهرویی پلکانی جهت برداشتن آب از خزینه
4. بادگیر- وسیله‌ای برای هدایت جریان هوا به درون آب انبار برای جلوگیری از فساد آب است.

منبع: گنجینه ملی آب ایران