کانال

آبراهه­ای طولانی است که با شیب ملایم و کم به منظور انتقال و هدایت آب از یک منطقه بر سر مزارع کشاورزی و یا تغییر مسیر جریان آب در زمین حفر می­شود. با توجه به متون تاریخی کهن، سابقه ساخت کانال­های آبیاری در ایران از عمر تاریخ ایران باستان قدمت بیشتری دارد و شواهد نشان می‌دهد که به دوران منوچهر پیشدادی در حدود ۵۵۰۰ سال پیش می‌رسد. این موضوع نشان دهنده نیاز ایرانیان باستان به آبیاری مصنوعی بوده و حاکی از آن است که برخلاف بسیاری از نقاط جهان که از باران­های پی‌درپی و کافی در مدت نیاز آبی گیاه برخوردارند، اقلیم خشک و نیمه خشک ایران همواره شرایط کم آبی را به مردم ایران تحمیل کرده است.

منبع: گنجینه ملی آب ایران