پل سازهای است که برای عبور از موانع فیزیکی از جمله رودخانهها و درهها استفاده میشود. در تعاریف قدیمی پل طاقی است بر روی رودخانه، دره، یا هر نوع گذرگاه که رفت و آمد را ممکن میسازد. رودخانهها، یکی از موانع مهم راهسازی در دورههای گذشته بوده است. با تشکیل حکومتها، گسترش مبادلات و ارتباطات تجاری و فرهنگی و تهاجمات نظامی ساخت پلهای مستحکم و دائمی بر روی رودخانهها و در مسیر جادههای مهم ضروری گردید. پلها را از دیدگاه سیر تکامل تاریخی و نیز از لحاظ مهندسی به سه گروه میتوان بخش کرد:
پل های معلق: گذرگاه این نوع پل با طنابی که به دو ساحل رودخانه پیوسته است آویزان می گردد. این نوع پل از کهن ترین نوع پل به شمار می گردد.
پلهای تیری: سازهای افقی و مستحکم است که بر روی دو پایه نصب شده است و این پایه ها, هر یک در انتهای طرفین پل قرار دارند. وزن پل و هرگونه وزن اضافی دیگر که بر روی پل اعمال می شود، توسط پایه ها تحمل می شوند. این نوع پل دارای پیشینه تاریخی بسیار دور است.
پلهای قوسی: پل قوسی، پلی است با تکیه گاههای انتهائی در هر طرف، که شکلی نیم دایره مانند دارد. پلی که از رشتهای از قوسها تشکیل شده باشد، پل درهای نامیده میشود.
منبع: گنجینه ملی آب ایران